Graaien en saboteren onder het mom van commerciële vrijheid.
Duurzaamheid, transitie, elektrificatie en besparen: er gaat geen dag voorbij of je krijgt het opgelepeld als de snelweg naar een mooie toekomst. Zonnepanelen gingen/gaan als zoete broodjes over de toonbank. Wie zijn dak lelijk maakt met zonnepanelen, wordt geregistreerd als een verantwoord burger.
De voorbije maanden werd energiedelen opgenomen in de elektrische propaganda. Let wel, in een theorie een goed plan, want een win-win voor iedereen. Wie zonnepanelen op zijn dak heeft, én stroom op overschot heeft, kan die via het systeem van ‘energiedelen’ verkopen aan - bijvoorbeeld - zijn buurman. De prijs daarvan onderhandelen ze onder elkaar. De verkoper verdient zo iets meer dan wanneer hij zijn overtollige stroom op het net zet? De koper kan voor deze stroom dan weer een lagere prijs onderhandelen dan wat hij bij zijn eigen energieleverancier betaalt.
Dat is de theorie. In de praktijk worden beiden ondertussen gepluimd door de energieleveranciers die een stuk van de koek willen. Al vijf energieleveranciers rekenen kosten aan voor wie aan zijn energieleverancier meldt dat hij gaat energiedelen. “We worden bij energiedelen immers geconfronteerd met zowel onbalanskosten – kosten om het net in evenwicht te houden – als niet onbelangrijke administratiekosten”, klinkt het. Om de woorden van Frankie uit 'Het Eiland' te gebruiken : “Zever, gezever!” Volgens CD&V remmen de energiebedrijven via deze bijkomende kosten het energiedelen moedwillig af.
“Wanneer je 150 euro administratiekosten vraagt, zowel aan de verkoper én de koper, ben je als energieleverancier de boel bewust aan het afblokken”, aldus N-VA-Kamerlid Bert Wollants. Het woord sabotage weerklinkt. “Wanneer je bij een energieleverancier zit die dergelijke hoge kosten aanrekent, is energiedelen niet langer financieel interessant”, zegt Ralph Bogaert van eConnection in ‘Het Nieuwsblad’.
CD&V en N-VA eisen dat de Vlaamse energiewaakhond de zaak onderzoekt. Maar de Vreg heeft al wel laten weten dat energiespelers deze “commerciële vrijheid” hebben om voor het energiedelen administratieve kosten te laten betalen.
