Vrouwen moeten leren luisteren, zwijgen en aanvaarden.
Normandië, 1819. Jeanne Le Perthuis des Vauds, een overbeschermde jonge vrouw vol kinderdromen, heeft nog maar net de nonnenschool en haar studies achter zich gelaten, als ze met Julien de Lamare trouwt. Jeanne is nog steeds een naïeve jonge vrouw. Meteen na haar huwelijk met de lokale burggraaf, blijkt die al snel een hebzuchtige en ontrouwe man te zijn. Beetje bij beetje vervagen, Jeanne's illusies. Ze begint te rouwen om het verloren paradijs uit haar kindertijd. De Franse regisseur Stéphane Brizé schetst het tragische leven van Jeanne, gebaseerd op de eerste grote roman van Guy de Maupassant, in fijne penseelstreken, als inkijkjes in een vroegnegentiende-eeuws vrouwenleven. Een tijd waarin vrouwen niet al te veel moesten ‘neuten’.
Opvallend in het verhaal is de prominente rol van de kerk. Na de ontmaskering van Julien als overspelige echtgenoot, treedt de lokale pastoor op als een soort rechter. Een bemiddelaar die een dringend beroep doet op haar vergevingsgezindheid. "Het heil van de mens schuilt in vergeving", aldus de eerwaarde. Bij de tweede ontsporing van haar echtgenoot, krijgt ze de vraag voorgelegd of ze met de smet van de zonde verder wil leven.
CANVAS / 29 januari 2022, 22:15 – 00:10 : ‘Une Vie’
